Ik was een gevoelig kind, al bestond de term HSP toen nog niet. De wereld om mij heen maakte grote indruk op me en mijn ‘antennes’ stonden altijd aan. We verhuisden vaak en ik leerde me aan mijn omgeving aanpassen. Dit was niet altijd makkelijk en tegelijkertijd hoort het gegeven van verhuizen en veranderingen bij me.

Lange tijd liet ik mezelf zien zoals ik dacht dat anderen mij wilden zien. Ik vond het spannend om mezelf te zijn. Maar, ik ontdekte ook dat echte verbinding alleen ontstaat als je authentiek en integer bent. Het aanpassen maakte me moe, en ik volgde een pad van persoonlijke ontwikkeling om steeds meer terug bij mezelf te komen en me ook zo zichtbaar te durven maken.

Bewust leven en nieuwsgierig blijven naar innerlijke processen neem ik mee in mijn fotografie werk. Ik gebruik het om verbinding met mensen te maken vanuit lichaam, hoofd en hart.

Een ontmoeting in mijn studio is persoonlijk voor mij. Iedere keer ben ik weer geraakt door wat zich afspeelt voor de lens.

De camera is een prachtig medium tot verbinding namelijk. Het nodigt mensen uit zichzelf te laten zien, ook als dat spannend is. In mijn ervaring werkt een fotoshoot vaak bekrachtigend. Het zoete cliché druipt er van af, maar gefotografeerd worden laat zien dat je er helemaal mag zijn. En dat is rijkdom.